Ode aan de verbeelding

Verbeelden wat niet in foto te pakken is
Als illustrator ben ik niets zonder mijn verbeelding.  Als een opdrachtgever een levensecht plaatje wil, huurt hij een fotograaf in, maar ik, ik word ingeschakeld waar een foto niet mogelijk is. Bijvoorbeeld omdat het onderwerp te gevoelig ligt (kindermishandeling), te abstract is (de val van de 1e kamer) of juist te concreet (een droge opsomming van feiten of tips).

De verbeeldingsspier
In al die situaties wordt aanspraak gemaakt op mijn verbeelding, mijn vermogen onderwerpen vanuit een ander perspectief te benaderen. Mijn vermogen letterlijk anders tegen de zaken aan te kijken. Die kwaliteit kan ik niet random aan en uit zetten. Het is als een spier die je traint en die ook buiten de sportschool zijn werk blijft doen.  Dan zie je op straat dus ook geen paaltje meer, dan zie je Pinokkio!

Dit vind je misschien ook interessant:

De nieuwe context van oud nieuws Integratie: van mensen én van tekst en beeld C1000, herinneringen aan een supermarkt Ik ga op reis en ik neem mee… Kleurrijke herfst tijdens Dutch Design Week